Cześć, witam Was wszystkich po kolejnej długiej nieobecności. Nie wiem, czy w ogóle jest jeszcze sens, żeby cokolwiek tu pisać, skoro potrafię się tak długo nie odzywać. Hm. Moje życie trochę się zmieniło - zaczęłam studiować i, może to dziwny zbieg okoliczności, ale od tego momentu mam wrażenie, że stałam się najnieszczęśliwszą osobą na świecie:
- nie mam rano siły, by wstać z łóżka, a gdy pomyślę sobie, że mam iść na jakieś ćwiczenia, to po prostu płakać mi się chce, mimo że studiuję to, co kocham i to, o co walczyłam przez całe liceum - filologię angielską z językiem niemieckim. Lubię angielski i kocham całym sercem niemiecki, jednakże nie mogę znaleźć w sobie żadnej motywacji, by uczyć się na cokolwiek. Gdzie podziała się na pełna zapału dziewczyna, którą byłam kiedyś?
- wplątałam się w używki... Alkohol - pal sześć, wcześniej też troszkę piłam, tylko różnica jest taka, że kiedyś piłam...z głową, a teraz... do tego dochodzą jeszcze papierosy... Wiem, że to szkodliwe, niszczące, staram się z tym walczyć, jednakże ledwo się podniosę, a już upadam pod tym względem...
- czuję się tutaj przeraźliwie samotna, mimo że poznałam kilku znajomych. Tęsknię ogólnie, za dawnym życiem - liceum, moimi przyjaciółmi...
- i teraz ostatnie i chyba najważniejsze... Tęsknię przeraźliwie za osobą, która jest dla mnie niesamowicie ważna, którą naprawdę bardzo kocham, a która mnie opuściła a teraz jest daleko ode mnie, bo aż w Poznaniu... Nie wiem w sumie, o co można pomodlić się w tej sprawie... o jego powrót do mnie? Już tyle się o to modliłam i nic... wiem, że z nim byłabym bardzo szczęśliwa i zrobiłabym dla niego wszystko... przyjechałam w sumie do Krakowa między innymi, by zapomnieć o tej osobie, ale jak widzicie - kiepsko mi to wychodzi. Chciałabym kochać i być kochana...To jest może głupia intencja, ale tak bardzo pragnę miłości...nie chcę już być sama... niczyja...Chciałabym być w końcu CZYJAŚ. Chciałabym być dla kogoś ważna. Dla w/w osoby, a jak nie, to dla kogoś innego, kto jest mi naprawdę pisany...

PROSZĘ, POMÓDLCIE SIĘ ZA MNIE, BO NAPRAWDĘ JUŻ NIE MAM SIŁY DO TEGO WSZYSTKIEGO...

Siasiu,obiecuje modlitwe.Coz mozna Ci poradzic to sprobuj wyjsc do ludzi, w Krakowie jest wiele duszpasterstw akademickich moze tam warto upatrywac nadziei,albo jakis wolontariat?

Kochani proszę o modlitwę, życie mi się posypało.

kamisia napisał:

Kochani proszę o modlitwę, życie mi się posypało.

Kamisia będziemy cię wspierać modlitwą, nie poddawaj się, bo ON jest i przychodzi tym razem jako bezbronne Dziecię, ale z mocą i nadzieją!

Dokładnie podpisuje się pod słowami naszego kochanego Promyka :). Na dodatek takie słowa. Przyszedłem w ciemności abyś zrozumiał, że Mogę oświetlić najmniejszą Ciemność Jakoś tak :)