Witam Wszystkich!
Dręczy mnie jedna myśl od dłuższego czasu..
Czy mam powołanie?
Chcę opisać wam moją drogę do Pana i byście powiedzieli co o tym sądzicie

Mam na imię Artur jestem z Jasła, małego miasta na południu Polski.
Należę do parafii przy zakonie Franciszkanów.
Jestem z nimi bardzo zżyty i bardzo uczestniczę w życiu naszej parafii (jestem ministrantem oraz należę do grupy Młodzieży Franciszkańskiej)

Pierwszym małym moim powołaniem było zapisanie się na ministranta.
Dźwinie to brzmi.. powołanie na ministranta?
Przyszło mi to inaczej niż innym dzieciom.
Rówieśnicy zapisywali się bo mama chciała,bo kolęda itp.
Zawsze bałem się być ministrantem nie chciałem wzbraniałem się jak mogłem.
Mama zawsze chciała bym był ministrantem. Ale tak się wzbraniałem kłóciłem wręcz z nią że aż było jej smutno po takich rozmowach. Pewnej nocy przyśniło mi się że byłem ministrantem i obmywałem księdzu ręce (Lawabo)
I ksiądz podniósł głowę i coś do mnie powiedział "czekam na Ciebie, przyjdź, chodź za mną" coś w tym rodzaju nie pamiętam dokładnie. Przebudziłem się jak by ze złego snu..Od razu postanowiłem że będę ministrantem,jestem nim do teraz od 8 lat.

Głos-powołanie od Pana zaczęło się pod koniec 3 gimnazjum.
Miałem sen:
Jeden ze sklepów z dewocjonaliami w moim mieście uległ pożarowi.
Wszedłem do niego by ratować kobietę która sprzedawała w tym sklepie.
Jak by nigdy nic stała i czekała na mnie. Nie bała się.
Mówiła-"Czekałam na Ciebie przeczytaj to",wręczając mi księgę w niebieskiej okładce.
Było na niej napisane Księga Jonasza. Cisnąłem ją w kąt nie chciałem jej czytać.
I wyszedłem ze sklepu.Gdy przechodziłem ponownie kobietę ze sklepu wyniósł potężny łysy mężczyzna w czarnej koszulce był bardzo muskularny i krzyczał że to przeze mnie.
Kobietę trzymał na ramionach a kobieta w obcięciach miała małe dziecko które było spalone całe we krwi, płakało ale gdy mnie zobaczyło patrzyło mi prosto w oczy i się zasmuciło nie płakało tylko było smutne.
Po obudzeniu się przeczytałem księgę Jonasza (Jonasz był człowiekiem którego powołał Bóg lecz on nie chciał pójść za nim i głosić jego królestwa. Połknęła go wielka ryba która go uratowała później się nawrócił.) tak w skrócie. Kto nie czytał niech to zrobi nie jest długa.

Pomyślałem co ja mam do Jonasza. Nie rozumiałem tego i nie brałem poważnie.
Lecz niedawno sobie zinterpretowałem ten sen.
Bardzo zaciekawiło mnie to dziecko.Płakało nieludzko ale gdy mnie zobaczyło popatrzyło na mnie z "pogardą"
było smutne. Czy to był Jezus? Nie ważny był dla niego ból (było całe poparzone,we krwi) a ono było smutne z mego powodu. (że nie chciałem przeczytać księgi? Nie chę być zakonnikiem że się tego boję?)

Następnie 3 razy śnił mi się habit franciszkański.
Teraz gdy otwieram stary testament obojętnie gdzie ZAWSZE słowa kierowane są jakby do mnie i o treści bym wstąpił do zakonu.

1 tekst jaki mi się otworzył było to "Oto wyryłem Cię na dłoniach moich"
skojarzyłem go że mój los jest wyryt i już zapisany w dłoniach Pana czyli mam go naśladować.
Lecz pomyślałem że to moja wyobraźnia i dałem spokój.
2 tekst Pisma była to ks Izajasza rozdział 49 "Wyspy, posłuchajcie Mnie! Ludy najdalsze, uważajcie! Powołał Mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię."
Byłem wstrząśnięty gdy to przeczytałem...Od tamtej pory swoją wiarę traktuje bardziej poważnie.
3 tekst był z Księgi Barucha nie pamiętam dobrze ale chyba rozdział 5. Nie pamiętam dokładnie cytatu podam go mniej więcej jak pamiętam "Odrzuć szaty zła (grzechu) i przywdziej złote szaty które przygotował dla Ciebie Pan"
Ostatnio miałem jeszcze jeden tekst lecz go nie pamiętam byłem w takim szoku że zamknąłem od razu Pismo ale też miało treść tego typu.. Było to tekst o tym bym złożył śluby Bogu

Boję się powołania a z drugiej strony chce być zakonnikiem (franciszkaninem)
Chce być zakonnikiem imponuje mi to,pewien franciszkanin jest moim autorytetem.
Lecz zawsze też marzyłem o założeniu rodziny mieć żonę...

I teraz wiem dlaczego miałem przeczytać Księgę Jonasza..
Ja jestem takim Jonaszem którego powołał Pan lecz on się go boi i nie chce za nim iść..

Tak to sobie tłumacze ale nie wiem co o tym myśleć. Czy to tylko moja wyobraźnia czy powołanie?