Zgromadzenie Sióstr Nauczycielek od św. Doroty powstało w północnych Włoszech w Vicenzy. Zostało założone w 1836 roku przez ks. Jana Antoniego Farinę ( od 4. XI. 2001 błogosławionego), człowieka o głębokiej wrażliwości, żywej wierze, kierującego się inteligencją serca, poszukującego nowych przestrzeni dla wyrażenia miłości bliźniego.

Zgromadzenie to powstało w czasie, w którym sytuacja społeczno - ekonomiczna Włoch była bardzo trudna: klęska żywiołowa, epidemie, co przyczyniało się do wzrostu ludzi żebrzących, inwalidów, porzuconych sierot, kobiet narażonych na niemoralne życie.

Kształceniem były objęte tylko bogate dziewczęta, biedne pozostawały na ulicy.

Ks. Jan Antoni Farina, wracając codziennie z seminarium, w którym uczył, do parafii św. Piotra, w której był wikariuszem, widział dzieci opuszczone, źle ubrane i niedożywione. Będąc człowiekiem o sercu pełnym miłosierdzia i głębokiego współczucia dla ubogich, zastanawiał się, co mógłby dla nich zrobić: „ Chrystus z Sercem przebitym był na ulicy i czekał na jego odpowiedź".

                   W parafii powstało „ Dzieło Miłosierdzia św. Doroty", oraz szkoła: „Scuola della Caritá". Ich celem było głównie wychowanie dziewcząt ubogich i żebrzących na ulicach oraz kształtowanie w nich prawego sumienia. Ponadto szkoła miała przygotować do pracy zawodowej, aby w przyszłości dziewczęta mogły zapracować na swoje utrzymanie. Szkoła została poświęcona Sercu Jezusa i Maryi. W niedługim czasie ks. Jan Antoni Farina kierując się intuicją połączył te dwa dzieła. Szkoła ks. Fariny stała się pierwszą zatwierdzoną szkołą żeńską w prowincji. Dzieło bardzo szybko się rozwijało. Potrzeb było coraz więcej. Ks. Farina widział, że do spełnienia tak ważnej misji nie wystarczą nauczycielki opłacane, że potrzebne są osoby całkowicie poświęcone Bogu i braciom i pod natchnieniem Ducha Świętego założył Zgromadzenie. Siostry, według zamysłu Założyciela miały być „nauczycielkami o wypróbowanym powołaniu", poświęconymi całkowicie wychowaniu ubogich dziewcząt.

Charyzmat:
Duchowość i Misja

                   Drugi człon nazwy Zgromadzenia - Córki Najświętszych Serc oznacza szczególny kult i miłość do Najświętszych Serc Jezusa i Maryi. To Im właśnie siostry mają oddać swoje życie i z Nich czerpać wzór i miłość do tak ważnej i trudnej misji wychowawczej.

Kontemplując Serce Jezusa i Maryi, ks. Jan Antoni widział coraz jaśniej wolę Bożą: iść do tych najbardziej potrzebujących.

„ Córki - mówi nam założyciel - to miłość Serca Jezusa wybrała was w sposób tak oczywisty i przeznaczyła was, abyście uprawiały Jego winnicę i były Jego współpracowniczkami w pracy apostolskiej, czyniąc was Córkami i Siostrami Swojego Serca."

Ta misja, do której Serce Jezusa uzdolniło nas i uzdalnia, rozszerzyła się  i oświeciła inne sektory ludzkich potrzeb, ludzkiej biedy. Siostry zajęły się głuchoniemymi, niewidomymi, chorymi w domach i w szpitalach. Założyciel tak się modlił do Pana: „ Ach, ten teren jest zbyt wąski, tych córek zbyt mało, to schronienie ma zbyt ciasne granice, otwórz drzwi, otwórz na oścież świat o Panie i cały świat nawrócony przyprowadzę do twych stóp". Siostrom nauczycielkom ks. Antoni dawał takie wskazówki: "Kształtujcie umysły i serca młodych, wszczepiajcie w nie pierwsze zalążki bojaźni Bożej i cnót społecznych."

Siostrom pielęgniarkom polecał, aby „pielęgnując rany ciała wzmacniały w sercach chorych uczucia religijne i dbały o ich zdrowie moralne oraz zachęcały do życia według cnót chrześcijańskich."

Założyciel pragnął, aby wszystkie siostry były zapalone miłością heroiczną, dla której miały się poświęcić „ożywione duchem nadzwyczajnej miłości, czyniąc całkowitą ofiarę z siebie, również za cenę życia, w szlachetnej misji wychowawczej i pomocy chorym."

                   Ten dynamizm jest nadal żywy w zgromadzeniu, które w wierności wskazaniom Ojca Założyciela, musi być otwarte na głos Serca Jezusa, który daje się słyszeć na wiele sposobów. 

Na całym świecie, Córki Najświętszych Serc troszczą się o to, aby przywracać każdemu człowiekowi godne warunki życia oraz aby żaden z nich nie był pozbawiony możliwości poznania Chrystusa i zbawienia. We Włoszech, w Vicenzy znajduje się Dom Generalny. W całych Włoszech, głównie w regionie Veneto, siostry pracują w sektorach: edukacyjnym, pomocy chorym i duszpasterskim, otwierając się na nowe potrzeby.  Pracujemy również na misjach: w Meksyku, Brazylii, Kolumbii, Ekwadorze, W Afryce na Wybrzeżu Kości Słoniowej, w trzech stanach Indyjskich: Andrha Pradesh, Kerala i Orissa, w Ziemi Świętej: W Palestynie, Jordanii, Syrii, w Hiszpanii, Szwajcarii, Rumunii, Ukrainie, Polsce.

W każdym z tych krajów w odpowiedzi na znaki czasów i potrzeby miejsca, siostry pracują  w szkołach, internatach, świetlicach, domach dziecka, szkołach przysposabiających do zawodu, ośrodkach dla osób niepełnosprawnych, , w szpitalach, ambulatoriach, domach opieki, kuchniach dla ubogich, w duszpasterstwie akademickim i przy parafiach.

Siostry przekazują dar charyzmatu osobom świeckim, z którymi współpracują, a owocem tego dzielenia się i komunii jest Braterstwo Świeckich i Ruch Eucharystyczny.

Siły do tak bogatej działalności apostolskiej czerpiemy z Adoracji Najświętszego Sakramentu, w naszym zgromadzeniu od ponad 150 lat istnieje Wieczysta Adoracja Najświętszego Sakramentu ( w dzień i w nocy), w którą są zaangażowane siostry z całego świata. 

W Polsce jesteśmy od 1994 roku - w Kaliszu, od roku 2000 w Lublinie.

Pracujemy z dziećmi niepełnosprawnymi w szkole specjalnej, ucząc katechezy, w przedszkolach, w świetlicy Opiekuńczo - Wychowawczej, prowadzimy grupy młodzieżowe i dziecięce, przygotowujemy dzieci i młodzież do Sakramentów świętych, organizujemy dni skupienia, rekolekcje, troszczymy się o najuboższych, zaradzając potrzebom rodzin rozbitych oraz w trudnych sytuacjach moralnych i materialnych, przy współpracy wykwalifikowanych osób świeckich ( tak jak nasz Ojciec Założyciel u początków zgromadzenia), pomagamy rodzicom w problemach wychowawczych z dziećmi.

Tych potrzeb jest coraz więcej, wciąż słyszymy wezwanie Serca Jezusa: „ Pragnę".

Prosimy Ciebie, który czytasz te słowa, o modlitwę za nas, abyśmy były zawsze wierne temu wezwaniu Serca Jezusa i abyśmy swoim zapałem rozpalały Serca innych dziewcząt, a to wszystko na Chwałę Boga i dla zbawienia wszystkich ludzi, jak pragnął nasz Założyciel. My także modlimy się za Ciebie.

Dane teleadresowe:   

 

Siostry od św. Doroty
ul. Św. Stanisława 4
     62-800 Kalisz
tel 0-62 757 66 13
email:  kalisz_siostry_doroty@wp.pl 

 

Siostry od św. Doroty
ul. Fabryczna 19 
20-301 Lublin
   tel. 0-81 746 13 11
email:  sdvi_lublin@wp.pl

 
strona internetowa włoska: http://www.sdvi.org/

________________

http://powolaniowapomoc.p2a.pl/viewtopic.php?id=1651
jeszcze tu zajrzyj

Ostatnio edytowany przez Rita (2011-06-26 12:19:55)

Moje parafialne Siostry...

poznałam wiele Sióstr i niestety tylko kilka z nich jest 'prawdziwymi' siostrami. (to nie były siostry od św. Doroty) Można z nimi porozmawiać i bije od nich 'światło', miłość bliźniego. Widać, że są blisko Boga. Tak samo jest z księżmi
jest to trudna droga, dlatego trzeba się modlić i za siostry, i za kapłanów.
nie chcę nikogo oczerniać więc pisze to co jest pięknego i dobrego w nich

to wiem Rita. I ja właśnie jeśli mam oceniać to staram się mówić jak najwięcej o plusach.
wiem ze ja oceniam w kategorii człowiek,  ale właśnie pod pojęciem prawdziwa siostra myślę o tym ze jest to siostra z która można pogadać, która jest moją siostrą i zarazem siostrą Boga
Bardzo mi siostry zakonne w życiu pomogły. i zawsze dziękuję za nie
a to jaki jest człowiek w 100% wie tylko Bóg - masz rację - nawet ja sama siebie nie znam, a On mnie zna i wie co będę robić w 2034r. a ja nawet nie wiem czy napisze ten post, czy wcześniej skończę moją ziemską pielgrzymkę