Dzisiejsze czytanie wydaje się pomocne:

(Mk 2,13-17)
Jezus wyszedł znowu nad jezioro. Cały lud przychodził do Niego, a On go nauczał. A przechodząc, ujrzał Lewiego, syna Alfeusza, siedzącego w komorze celnej, i rzekł do niego: Pójdź za Mną! On wstał i poszedł za Nim. Gdy Jezus siedział w jego domu przy stole, wielu celników i grzeszników siedziało razem z Jezusem i Jego uczniami. Było bowiem wielu, którzy szli za Nim. Niektórzy uczeni w Piśmie, spośród faryzeuszów, widząc, że je z grzesznikami i celnikami, mówili do Jego uczniów: Czemu On je i pije z celnikami i grzesznikami? Jezus usłyszał to i rzekł do nich: Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników.

Pozdrawiam!

to jak już jesteśmy przy osobowości... czy dla Jezusa mamy się zmieniać? wiadomo, że wszyscy grzeszymy, a kiedy jesteśmy daleko od Niego, nie zauważamy naszych grzechów. powinniśmy dążyć do bycia lepszym człowiekiem,pokonywania własnych słabości, ale czy mamy rezygnować ze swojego prawdziwego JA? zmieniać swój temperament chociażby? przecież nie wszyscy powołani są tacy spokojni, cisi... niektórzy są takimi Bożymi szaleńcami z radością i uśmiechem na twarzy! a niektórzy inni. wydaje się, że ci spokojniejsi mogą "nadawać" się do klasztoru? a co z tymi drugimi?

Ostatnio edytowany przez dzidziuś (2011-01-19 20:09:27)

Ostatnio o to pytałam mojego kierownika duchowego, który powiedział, że nie musi być wyjątkowa, ma być normalna, zwyczajna... Pan Bóg działa A uformuje osobę w czasie już formacji zakonnej Osoby które są w zakonie, to są normalni ludzie ! Tak samo słabi jak świeccy. Mają takie same studia kończone często itp. Nie są wcale wyjątkowymi ! O!

Ps. Wyjątkowymi mogą się czuć, bo zostali wybrani przez Boga, ale nie na zewnątrz...bo to już pycha

kiedyś jeden ksiądz powiedział na rekolekcjach, że osiągnąć świętość to osiągnąć najlepszą wersję samego siebie... czyli nie chodzi o to żeby dążyć do jakiś tam określonych cech, które są naszą przeciwnością, np. gdy jesteśmy Bożymi szaleńcami starać się nagle całkowicie wyciszyć, zamknąć w sobie itp.... każdy ma swoją naturę i wcale nie musimy z nią walczyć, ale starać się by to co jest w nas naturalnymi skłonnościami stawało się coraz piękniejsze, by wyłuskać z tego to, co naprawdę święte... przecież Bóg nie bez powodu dał nam takie cechy a nie inne... "Bóg kocha mnie takiego jakim jestem"