hmm... zacznę od końca : jeśli chodzi o spowiedź czy powinnaś czy też nie- to jest sprawa wyłącznie Twojego sumienia to raz.
Dwa- może troszkę przegiął mówiąc to do Twojej babci, ale ma też w tym trochę racji, bo nie można się całkowicie zamykać zakon i koniec- trzeba dobrze i właściwie rozeznać- masz na to czas i możesz chodzić na zabawy to w niczym nie przeszkadza, żeby pójść do zakonu trzeba korzystać z życia- ale mądrze "Aby być świętym trzeba być szalonym, trzeba stracić głowę" ;-)
Na wszystko trzeba mieć zdrowe spojrzenie i do wszystkiego trzeba z umiarem ja nie mówie, że gorliwość jest zła ale nie zamykaj się wyłącznie na modlitwe na bycie w kościele itp. Jesteś młoda i jeszcze może się wiele zmienić w Twoim życiu. 
Nie wiem co Ci doradzić- ale może warto z tym Księdzem porozmawiać?  Może ta rozmowa Ci pomoże?
Nie powinien Cię tak oceniać
Pewien ksiądz tez miał o mnie podobne zdanie i tlumaczył żebym poszła na dyskoteke, że jestem młoda ect. A teraz poznał mnie i wie jaka jestem na prawde a co najlepsze został moim spowiednikiem

no  i prawidłowo.
Dlatego proponuje rozmowe z tym kapłanem by to wyjaśnić.
Jak pisałam wyżej- coś o tym wiem.

Przyczepię się tej spowiedzi: Twoje słowa wynikły tylko i wyłącznie ze złości, z jakiegoś gniewu, który zrodził się w Tobie pod wpływem słów tego księdza. Ale nie uważam, żeby były one grzechem ciężkim, w takim stopniu, że nie mogłabyś przyjąć Pana Jezusa (oczywiście to też kwestia Twojego sumienia). Ostatnio coś tam czytałam o gniewie itp. i to teraz też nie jest tak, że skoro chcemy być poddani woli Boga i naśladować Chrystusa to nie mamy prawa do złości. Jezus też powyrzucał handlarzy ze świątyni i potraktował ich dość ostro, niezbyt czułymi słówkami. Tak samo my mamy prawo powyrzucać takich handlarzy z naszego życia. Ten ksiądz nie powinien tego mówić Twojej babci, a jeżeli już to powinien powiedzieć najpierw Tobie to, co o tym sądzi, a nie tylko stwierdzać, że "zna Cię z widzenia" i na tym koniec.

Wiem, co czujesz będąc między tym przysłowiowym "młotem a kowadłem". Z jednej strony powinnaś porozmawiać z tym księdzem i wprost powiedzieć, że nie życzysz sobie, żeby mówił coś takiego za Twoimi plecami, ale z drugiej strony nie chcesz też zdradzić babci, która powiedziała Ci to pewnie w zaufaniu (wnioskując z postów wyżej). Sama od dłuższego czasu znajduję się podobnie między tym młotem i kowadłem, ale jeżeliby patrzeć z perspektywy mojej sytuacji to ja jestem bliżej tego, że nie chcę kogoś wydać, wiedząc jednocześnie, że powinnam porozmawiać jednak z tamtą osobą.

Rzeczywiście głupia sytuacja i też nie wiem, co bym zrobiła na Twoim miejscu. Nie chcę też negować całkowicie tego księdza, ponieważ po części ma racje, ale i tak uważam, że nie powinien mówić tego Twojej babci, ale już prędzej Twoim rodzicom na przykład. Jednak jeżeli stwierdził, że wcale Cię nie zna to też wcale nie powinien się odzywać...

wiecie co... przypomniała mi sie pewna sytuacja z życia św. Faustyny kiedy leżała chora i przez 2 tygodnie siostra, która powinna sie nią zajmować i pielęgnować w ogóle do niej nie zaglądała! było zimno, nie miał jej kto napalic w piecu nie mówiąc już o zmianie pościeli ( siostra Faustyna często wtedy wymiotowała itp)...
I wiecie co zrobiła św. Faustyna? Powiedziała o tym przełożonej ale nie dlatego, żeby daną siostrę "pogrążyć" ale żeby to już się więcej nie powtórzyło...
Nie wiem czy miałabym odwagę na miejscu św.Faustyny ale to co zrobiła było słuszne. Myślę, że dzięki temu wiele chorych sióstr uniknęło takich sytuacji...

Ostatnio edytowany przez szukajaca Boga (2011-01-23 09:37:55)

szukajaca Boga napisał:

nie dlatego, żeby daną
siostrę "pogrążyć"

Czasem bywa tak, że mimo naszych najszczerszych dobrych zamiarów zainteresowana osoba i tak odbiera nasze postępowanie/wypowiedź jako atak - osobiście tego doświadczyłam w pewnym wątku na tym forum, który dziś usunięto ;]